Azken hausnarketa, inklusiboari buruz.

Nire ustez behar bereziak dituztenak atentzio behar dute, txikiak direnean eskolak laguntza eskaini behar die behar dutenerako, hau da, klase aparte ematea edo klasean bertan. Komeni da klasean egotea, inklusioa, beste umeekin harremana izateko eta besteek ikasi dezaten pertsona guztiak onartzen diskriminazio gerta ez dadin.
Gizarte normalizatu behar da pertsona guztientzako, beharrak dutenentzazt eta ez dutenentzat, esaterako, eskailerak ipini beharrean aldapa ipini, edo biak,... guztientzat. 

Blog-an aipatu dudan moduan atzerapen mentala, fisikoa,... duten pertsonak guk ditugn eskubideak berdinak dituzte, pertsonak direlako, baina beste ezaugarriekin.

Nire kasuan, Laudioko APDEMA taldearekin lan egiten dut, igeriketa ematen diet. Haiekin lan egin baino lehen, nire ikuspuntua erabat desberdina zen, ez nien kasurik egiten edo haietaz paso egiten nuen. Baina haiekin lanean hasi nintzenean , aldatu egin zen nire ikuspuntua. Niretzazt aberatsgarria izan da, egunero zerbait ikasten dut, nahiz eta nik ez jakin zer. Bi urte badaramatzat eta oso gustora, barreak botatzen ditugu, baita seriotasuna ere badago... hala ere udalekuetan nagoenean, premia bereziko umeak ere badaude, eta interesa eskatzen haietaz hakitea gehiago eta haiengana hurbiltzea.

Adimen urritasuna

Adimen-urriko haur batek besteek baino garapen kognitibo eta ikaskuntza motelagoa izaten du eta hortik dator adimen-atzeratasun terminoa.
Adimen-urritasunak arrazoiak anitz izan daitezke: genetikoak (Down sindromea, kasu), haurdunaldian izandako arazoak (alkoholdun-edariak maiz edateagatik, besteak beste) edo haurrak pairatzen dituen gaixotasunak eraginda (meningitisaren kasuan, esaterako).

 

http://soniasas.files.wordpress.com/2008/01/adimen-urrit.pdf

http://eu.wikipedia.org/wiki/Adimen-urritasun

Arreta goiztiarra (Haizea-Llevant)

Haizea-Llevant taula (1991) bi ikerketen bidez osaturik dago, alde batetik Llevanten ikerketak eta Haizearen programak. Test honek umearen garapen soziala, kognitibo eta motorea nertutzen 0-5 urteko umeentzat, haurtzaroan oinarrizko gaitasunak lortzeko behar den tarte normala eskainiz. 

•  Helburuak:

 Nahaste edota gaixotasunak dituzten edo izan ditzaketen haurrei ahalik eta baliabide gehien ematea beraien garapen integralerako; arlo sozial, familiar, eskolar eta autonomia pertsonalean.

1. Urritasun baten efektuak murriztea.
2. Umearen garapena hobetzea.
3. Oztopoak saihestu eta behar espezifikoetara moldatzea.
4. Transtorno baten efektuak saihestea.
5. Inguruneari (familia) arreta jartzea.
6. Haur hauek subjektu aktibo bezala kontsideratzea.
7. Bigarren mailako defizitak ekiditu.
8. Famili/ingurunearen beharrak asetzea.

• Irakaslea bete behar dituen funtzioak:

  Hezkuntzan zentratuz gero, irakasleak hainbat funtzio bete behar dituzte ikastetxean edo ikasgelan bertan horrelako egoeraren bat ematen dela pentsatuz gero, hala nola;

1. Behaketa: Haurren ingurunea eta lagunen arteko harremana behatzea.
2. Informazioa trukatzea: Bai beste irakasleekin eta profesionalekin, eta baita gurasoekin ere ea haur haur honek nolako jokabidea duen etxean nahiz beste irakasleekin, haurrekin…
3. Esku hartzea
4. Baliabide berriak sortu
5. Curriculumak egokitu

• Arreta goiztiarren printzipioak

1. Integrazioa, partaidetza eta elkarrizketa.
2. Aukera berdinak guztientzat.
3. Instituzioen arteko koordinazioa.
4. Deszentralizazioa.
5. Disziplinartekotasuna.

• Arreta goiztiarren arrisku taldeak

1. Nahaste edo ezintasun duten pertsonak
2. Giza-ingurugiroa: inguru pobreak, guraso falta, haur abandonatuak eta ama nerabeak.
3. Biologikoak: jaioberriak dira. Arrisku neurobiologikoak, arrisku sentsorio-bisualak eta arrisku sentsorial auditiboak.

• Arreta goiztiarren prebentzio mailak

1-. Lehenengo mailako prebentzioa: 

-Ez dago gaixotasunik.

-Gaixo kopurua gutxitzea.
-Herritar guztiei informazio orokorra.
 

2-.Bigarren mailako prebentzioa: 

 

-Arrisku talde bati zuzenduta.

-Ez dago gaixotasunik.
-Gaixo kopurua gutxitzea.

3-. Hirugarren mailako prebentzioa:
-Gaixotasuna dago.
-Diagnostikoa dago.
-Eragina gutxitu eta deuseztatu.

http://irakaslearengida.wordpress.com/arreta-goiztiarra/

http://blogatenciontemprana.blogspot.com.es/2010/07/tabla-de-haizea-llevant-1991.html

LOMCE

LOMCE (Ley Orgánica para la Mejora de la Calidad Educativa) legea, lehen zen LOE legea da baina aldaketa batzuekin. Lege hau Jose Ignacio Wert, hezkuntza ministroa 2011ko abenduaren 22an izendatua, ezarritakoa da. Bertan, egin dituen aldaketak hezkuntzarentzat, nire ikuspuntutik, latzak izan dira. Aldaketa hauekin, jende asko izorratzen da.

Egin dituen hainbat aldaketa:

- Lehen Hezkuntza eta Derrigorrezko Bigarren Hezkuntza amaitzerakoan, azterketa bat egin eta gainditu behar dute kurtsoz pasatzeko.

- Gurasoen elkarteak (AMPA) indarra galtzen du, eskolak eta gobernuak hartuko du botere hori

- Ezarritako errendimendua gainditzen ez dutenen eskolak penalizatuak izango dira.

- Ikastetxeari autonomia gutxitu eta hezkuntzan gehiago zentratzea

- Irakasgai batzuk aldatu, finkoak izan beharrean aukerazkoa izatera ipintzea.

Maria y yo (dokumentala)

Miguel, marrazkilaria da eta Mariaren aita. Maria hamabi urteko neskatila da eta autismoa dauka, eta dokumental honetan haien oporretako bizipenak kontatzen ditu. Mariaren gurasoak banandutak daude eta amarekin egoten da egunero, baina aitarekin ere denbora luzea pasatzen du. Miguelentzazt autismoa ondo ulertzeko marrazkien bidez izan da. Normalean Maria eta bere aitaren komunikazio marrazkien bidez da, haien arteko komunikazioa ona izateko eta mundua ulertzeko. Maria 24 orduko laguntza behar du, ama, aitona, neskamea, aita izaten dira berarekin daudenak egunero
. Pertsona hauek, bere egunerokotasunean ez dituzte aldaketarik,ez dituztelako ulertzen eta trebetasun espezialak dituzte, kasu honetan aurpegiak eta izenak gogoratzen, baita hondartzako arearekin jolastea.
Maria, sentimendu bat daukanean ohiuka egiten du.

         

"El chico ciego"

Kasu honetan "el chico ciego" pelikulan ikasten duen ikastetxean dena normalizatuta dago haientzat baina kalera ateratzen direan gizartea ez dago normalizatua, oztopo asko fituzte bizitza normal egin ahal izateko.

Bruno eta Marisol

Bruno
Bruno 32 urteko gazte atsegina da. Dagoeneko badira lau urte parke eta lorategien zaintza-enpresa batean lanean ari dela.
Bere historialean irakur daiteke 7 urte zituela “X ahula”-ren sindromea diagnostikatu ziotela; beti laguntza eta errefortzua jaso izan ditu bere ikasketetan ikastetxeko Gela Berezira joaten zelarik.
Orain egin zaion ebaluazio psikologiko eta sozialaren arabera Brunoren adimen-funtzionamendua batezbestekoarena baino baxuagoa da (59ko adimen-kozientea du,
batezbestekoarena baino baxuagoa 70tik beherakoa jotzen delarik). Inguruneari egokitzeko bere gaitasunari dagokionez, eguneroko etxeko kontuetan agertzen zaigu bakarrik nolabait mugatuta, eta honetan bere amak hartzen duen arduraren (elikatze-,janzte- eta eroste-lanetan) eragina nabarmena da. Gainerako gaitasunetan ez du zailtasun berezirik adierazten: burujabetasunez mugitzen da hirian zehar, osasunarengatiko ardura erakusten du, asteburuetan bere lagun taldearekin irteten da, berak erabakitzen du aisialdian eta eguneroko bizitzan zer nahi duen egin…
Brunoren egokitze-gaitasun guzti hauek baloratu ondoren, Brunori ez zaio adimen-atzerapen (edo urritasun) diagnostikorik eman. Bruno ez da “atzeratua”…bere funtzionamendu intelektuala gaur egun batezbestekoarena baino baxuagoa bada ere.

Marisol
Marisol 21 urte dituen gaztea da eta Down sindromea du. Txikitan mugitze-, hitz egite- eta ikaste-zailtasunak zituela, beti Laguntza Geletan ibili izan da, logopeda saioetara ere eskolatik kanpo joaten zelarik. Orain dela gutxi bere lan-jarduera norantz bideratu jakin nahian egin zaion ebaluazio baten arabera, bere adimen-kozientea 65koa da. Inguruneari egokitzeko ahalmenari dagokionez, Marisol ondo moldatzen da ohiko hezkuntza-edukiekin: irakurri, idatzi eta kalkulu eragiketak arintasun dezentez egiten ditu; halaber, trebe agertzen da eguneroko jarduera oinarrizkoetan, eta bere aisialdian lantzen dituen zenbait zaletasun ere baditu: telebista ikusi eta musika entzun. Hala ere, Marisolek zailtasun nabarmenak ditu hainbat eremutan: Komunikazio momentuan ez du lortzen hau garbia izatea, eta askotan ez du esaten zaiona ondo ulertzen; hirian zehar ez da gai bakarrik ibiltzeko, ezta bere etxe inguruan ere. Arreta berezia eskatzen du osasunari dagokionez: arrisku gehienak ez ditu aurreikusten, horien artean
trafikoarena. Izugarrizko zailtasunak ditu erabakiak hartzeko eta, oro har, bere ekintza guztiak planifikatzeko. Marisol ezagutzen dutenentzat, begi-bistakoak dira ingurune físiko eta sozialarekin harremanetan jartzeko dituen zailtasunak.
Marisoli adimen-atzerapen (edo urritasun) diagnostikoa egokitu zaio. Marisol “atzeratua” da… bere koziente intelektuala Bruno baino zertxobait altuagoa bada ere.


Kasu bi hauek ikusi ostean,autonomoak direla, bata bere zailtasunekin eta bestea beste zailtasunekin, utzi behar diegu autonomia pixkat gauzak egiterako orduan, horrela akatsak edo txarto egiten baldin badute, azkenean hainbat bider ondo edo laguntzarekin eginda ikasiko dute bakarrik egiten. Batzuetan pertsonak ez dira autonomoak, hoiekin bai lagundu edo eraman behar diegu, baina ahal dutenentzat libre utzi behar diegu, bai lan orduan, bai kaletik ibiltzen, ....